Α’ πρόοδος 2014
1. Στον παρακάτω πίνακα δίνονται οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα, που ελήφθησαν μετά από βραδεία ενδοφλέβια έγχυση 13 mg/min ενός φαρμάκου, που απεκκρίνεται αποκλείστηκα με νεφρική κάθαρση στα ούρα.
H ενδοφλέβια έγχυση τερματίστηκε σε 2 ώρες και 2 ώρες μετά από τη διακοπή της έγχυσης ελήφθη ένα δείγμα αίματος και βρέθηκε η συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα να είναι 4.27 μg/ml. Να υπολογίσετε 1) τη συγκέντρωση του φαρμάκου στη σταθερή κατάσταση (Css), 2) τη δόση εφόδου (DL) και 3) το χρονικό διάστημα για την επίτευξη του 95% της Css.
2. Σε έναν ασθενή χορηγούμε δόση 500 mg ενός φαρμάκου, ενδοφλεβίως κάθε οκτώ ώρες. Να υπολογίσετε τη συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα λίγο πριν και αμέσως μετά τη 3η δόση. Να υπολογίσετε τη μέγιστη και την ελάχιστη συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα στη σταθερή κατάσταση. Δίνονται t1/2 = 7 h και V = 20 L.
3. Η βενζυλοπενικιλλίνη επιλέχθηκε να χορηγηθεί με ενδοφλέβια έγχυση σε έναν ασθενή με μηνιγγίτιδα. Ο χρόνος ημίσειας ζωής του αντιβιοτικού στο πλάσμα είναι 30 min και ο όγκος κατανομής V = 15L. α) Να υπολογίσετε το ρυθμό ενδοφλέβιας έγχυσης του αντιβιοτικού, έτσι ώστε η συγκέντρωση στο πλάσμα στη σταθερή κατάσταση να είναι Css = 20 μg/ml. β) Σε πόσο χρονικό διάστημα θα επιτευχθεί το 95% της σταθεροποιημένης κατάστασης με τον παραπάνω ρυθμό έγχυσης του φαρμάκου; γ) Να υπολογίσετε μια κατάλληλη δόση εφόδου που να επιτρέπει την άμεση επίτευξη της συγκέντρωσης του φαρμάκου στο πλάσμα στη σταθερή κατάσταση. δ) Να υπολογίσετε τη συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα μετά από 30 και 60 min θεωρώντας ότι ταυτόχρονα με τη δόση εφόδου ακολουθεί και η ενδοφλέβια έγχυση του φαρμάκου.
4. Σε έναν εθελοντή χορηγήθηκαν 100 mg ενός φαρμάκου με ταχεία ενδοφλέβια χορήγηση και παρατηρήθηκε η παρακάτω σχέση μεταξύ της συγκέντρωσης φαρμάκου στο πλάσμα και χρόνου:
5. Σχολιάστε περιληπτικά τις παρακάτω αλληλεπιδράσεις: α) κλοπιδογρέλη/ατορβαστατίνη, β) φλουοξετίνη/αναστολείς MAO, γ) αντισυλληπτικά/αντιβιοτικά, δ) μεθοτρεξάτη/προβενεσίδη, ε) κυκλοσπορίνη/St John’s wort (Hypericum).
6. Αιτιολογήστε ποιά από τις παρακάτω αλληλεπιδράσεις είναι κλινικά σημαντική: α) φαινοβαρβιτάλη/φάρμακο με συντελεστή ηπατικής εκχύλισης Ε = 0.9 και β)φαινοβαρβιτάλη/φάρμακο με συντελεστή ηπατικής εκχύλισης Ε = 0.1. Σχολιάσατε για ποιο φάρμακο θα μεταβληθεί σημαντικά η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα.
7. Σημειώστε με Σ τις σωστές και με Λ τις λανθασμένες δηλώσεις (για όσες δεν είναι σωστές, εξηγήστε γιατί):
α) Όταν όλες οι άλλες φαρμακοκινητικές παράμετροι μένουν σταθερές, όσο βραδύτερος είναι ο ρυθμός απορρόφησης, τόσο μεγαλύτερη είναι η μέγιστη συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα μετά από εφάπαξ χορήγηση από το στόμα.
β) Μετά από εφάπαξ χορήγηση από το στόμα, αύξηση της βιοδιαθεσιμότητας προκαλεί μείωση του χρόνου επίτευξης της μέγιστης συγκέντρωσης του φαρμάκου (Τmax).
γ) Για ένα φάρμακο, που ακολουθεί φαρμακοκινητική 1ης τάξης, το AUC είναι ανάλογο του ποσού του φαρμάκου που απορροφάται.
δ) Όσο ταχύτερος είναι ο ρυθμός απορρόφησης, τόσο μεγαλύτερη είναι η βιοδιαθεσιμότητα.
8. .Σημειώστε με Σ τις σωστές και με Λ τις λανθασμένες δηλώσεις: Κατά τη χρόνια (πολλαπλή) χορήγηση φαρμάκων α) Αν το δοσολογικό μεσοδιάστημα (τ) είναι πολύ μεγαλύτερο από το χρόνο ημίσειας ζωής (t1/2), δε συμβαίνει σημαντική συσσώρευση του φαρμάκου. β) Απαιτούνται πέντε χρόνοι ημίσειας ζωής για την επίτευξη του 50% της συγκέντρωσης στη σταθερή κατάσταση (Css). γ) Αν ένα φάρμακο χορηγείται σε χρονικό μεσοδιάστημα ίσο με το χρόνο ημίσειας ζωής, όταν επιτευχθεί η σταθερή κατάσταση, η Cmax,ss θα είναι διπλάσια από τη Cmin,ss. δ) Η χρήση μιας ενδοφλέβιας δόσης εφόδου μειώνει το χρόνο που απαιτείται για την επίτευξη της σταθερής κατάστασης. ε) Σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία το δοσολογικό μεσοδιάστημα θα πρέπει να αυξηθεί κατά τη λήψη βανκομυκίνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου